Nowa sala taneczna IV

Kiedy skończyły się obowiązkowe zajęcia, drobna dziewczynka pomyślała: Wreszcie! Miała na dziś dość lekcji. Poszła do swojego pokoju, ale długo nie mogła tam usiedzieć. Rozsadzała ją energia, z którą postanowiła coś zrobić. Założyła krótkie spodenki, jakiś top i dobre buty. Była już gotowa. Pobiegła do sali tanecznej, nim inni ją uprzedzą. Włączyła odpowiednią muzykę i ustawiła się przed lustrem. Czasem siebie upominała:
- Pamiętaj o ramie.
Lub:
- Kroki!
Trochę ciężko było jej tańczyć taniec towarzyski bez partnera, ale dawała radę. Po prawdzie mówiąc, było nawet lepiej niż ona sama uważała. Działo się tak dlatego, że sama dla siebie była najsurowszym nauczycielem. Ćwiczyła, ćwiczyła, ćwiczyła... Po jakimś czasie zmieniła muzykę i próbowała tańczyć coś nowoczesnego. Jednak nie szło jej to tak dobrze. W sumie, wytrawny znawca uznałby ją w najlepszym wypadku za pocieszną... A Meg chciała znać także podstawy tańca nowoczesnego, by nie być ignorantką. Tylko nie miała kogo o to zapytać... Postanowiła zrobić kilka obrotów, ale w czasie ich wykonywania zobaczyła kogoś kątem oka, speszyła się i ostatecznie upadła. Jednak nie podnosiła się z ziemi, by nie pokazać czerwonego rumieńca wstydu, jaki oblał je twarz.

Diana szła korytarzem, gdy zza drzwi usłyszała swoją ulubioną piosenkę. Cicho uchyliła drzwi i pierwsze co zobaczyła, to fala włosów płynąca za tańczącą dziewczyną. Weszła do środka, starając się nie rozchylać mocno drzwi. Podeszła do kąta, siadła na podłodze i zaczęła obserwować poczynania młódki. Jednak po chwili po jej twarzy przebiegł cień stresu i przy robieniu obrotów upadła i przez chwilę nie wstawała.
-Nic Ci nie jest? - zapytała i szybko podbiegła do tancerki. Podała jej rękę i pomogła wstać.
-Przepraszam, że weszłam bez pozwolenia, ale leciała fajna piosenka i... Dziewczyno! Świetnie tańczysz! - powiedziała z nutą zdziwienia lecz po chwili się zbeształa w myślach. Jest w tej Akademii. To logiczne, że jest świetna. Poczuła jak na jej twarz wpływa palący rumieniec. Szybko zmieniła temat.
-Tak w ogóle to jestem Diana. A Ty? - spojrzała na nią spod firany rzęs, badając jej urodę.

Dziewczyna podała jej rękę, którą Megan szybko chwyciła i lekko się podniosła. 
- Nie, dzięki. Wszystko w porządku.
Ashes była zdumiona reakcją nieznajomej. No bo: jak to? Ona jest niesamowita? Z tym jej pokracznym tańcem nowoczesnym? Nie mogła w to uwierzyć. W sumie nie widziała brunetki w tej części Akademii, więc logicznym był wniosek, że należy do sekcji muzycznej, a nie tanecznej. Ale z drugiej strony widoczne były jej inne, jakby wysportowane ruchy. Czyli mogła mieć coś z tańcem wspólnego. Tak czy siak, Megan zrobiło się miło i uśmiechnęła się do dziewczyny.
- Dziękuję. Mów mi Meg - powiedziała, po czym podała jej rękę.
Diana była niezwykle bladą osobą, a owa białość podkreślana była dodatkowo przez kontrast z bardzo ciemnymi włosami. Prawie jak Śnieżka... Megan postanowiła się więcej dowiedzieć o tej nowo poznanej osobie.
- A Ty chyba grasz? Albo śpiewasz? Pytam, bo nie widziałam Cię tu wcześniej. Choć w sumie tak długo znowu tu nie jestem... No i która konkretnie spodobała Ci się piosenka? Ta, do tańca klasycznego czy nowoczesnego?

Również wyciągnęła rękę do dziewczyny.
-Miło mi. - dodała. Meg była drobną dziewczyną z świetnie wyrzeźbionymi nogami. Ma długie, ciemne włosy oraz duże oczy. Przez chwilę poczuła ukłucie zazdrości widząc jaka jest ładna, lecz minęło jej to, bo dobrze wie, że urody nie może zmienić. Uśmiechnęła się do niej.
-Ja gram. No i śpiewam. - zaśmiała się i założyła kosmyk włosów za ucho.
-Do klasycznej. Chociaż ta druga też była fajna. A słyszałaś kiedyś River flows in you? Świetny utwór, chociaż nie da się do niego zatańczyć. - powiedziała zagryzając wargę. Nigdy nie tańczyła więc nie wiedziała co może do tego pasować. Kiedyś chciała zacząć, ale niestety nie miała na to czasu. Lekcje śpiewu, pianina i w domu douczała się jeszcze gry na klarnecie. Gdy już wszystko jako tako opanowała wzięła się za gitarę i już w cale nie miała czasu. Dlatego też wysłali ją do tej Akademii. W sierocińcu nie mieli aż tyle pieniędzy, żeby zapewnić jej wykształcenie takie jakiego chcieli jej rodzice.

Po chwili zastanowienia powiedziała:
- Hmm, nie, nie wydaję mi się, żebym słyszała... Ale w sumie to chyba nic straconego - zawsze przecież możesz mi zagrać - puściła do niej oko. - W sumie ja też wolę klasyczną muzykę. I do niej taniec. A nowoczesne próbuję, żeby nie być kompletną ignorantką. Wiesz, jak to jest... - już jej zaufała i zaczęła gadać. - Tyle że wydaje mi się, że jeśli się tańczy towarzyskie, to trudno przestawić się na nowoczesny i odwrotnie. I nie ma kto mi pokazać różnic, bo nauczycieli nie chcę pytać. Na razie przynajmniej. Może znasz kogoś odpowiedniego?
Spojrzała na nią z nadzieją. Dopiero po jej odpowiedzi przypomniała sobie:
- Zupełnie zapomniałam, że miałaś zagrać mi tę River! Chodźmy.
W sumie nie pytała, czy Diana chce to zrobić, czy nie. Ale chyba chciała, prawda?