Nina Reznovna

Reznov jest nazwiskiem, które zapracowało sobie na monopol w balecie rosyjskim. Od pół wieku zdecydowana większość rodziny, a już na pewno co najmniej dwie osoby w pokoleniu, decydowały się swoje życie poświęcić baletowi i to, po wieloletniej harówce, zaowocowało w królowaniu na scenach rosyjskich. Ci, którym wiek nie pozwalał na występy, zaangażowały się w prowadzeniu opery narodowej, goszczącej rok w rok sławy z całego świata i w nauczaniu przyszłych baletmistrzów w akademii moskiewskiej, będącej w światowej czołówce. Kiedy więc para sław rosyjskiej opery narodowej, małżeństwo Olga Reznova i Jurij Reznov, spodziewała się pierwszego potomka, już od początku wiedziano, że tak jak rodzice i ono poświęci się baletowi. Nina urodziła się w środku zimy, będąc jednym i długo wyczekiwanym owocem związku swoich rodziców. Dorastanie w rodzinie zaangażowanej czynnie i biernie w balet było od zawsze dla niej presją, ale też szybko uległa tej pasji i sama, niewymuszenie, oddawała się ćwiczeniom. Wbrew oczekiwaniu rodziców, nie podjęła nauki w moskiewskiej akademii. Chciała odciąć się od rodzinnej sławy i niczego nie zawdzięczać nazwisku. Ambicje wyssała wraz z mlekiem matki, dlatego też zdawała do najlepszej, amerykańskiej akademii i kiedy przyszła informacja, ze się dostała, bez żalu w wieku siedmiu lat opuściła rodzinny Petersburg. Kolejne lata, a także edukacja, były uzależnione tak naprawdę od codziennych, ciężkich ćwiczeń i przedstawień, które organizowała akademia. Z wiekiem coraz rzadziej wracała do domu na święta i w wakacje, ale nikt nie miał jej tego za złe. Ukończenie akademii z wyróżnieniem było dopiero początkiem. Z początku występowała w nowojorskiej operze, gdzie po raz pierwszy została nazwana primabaleriną. Następnie, na krótko, wróciła do Rosji w związku z zaangażowaniem w Jezioro Łabędzie wystawiane w Moskwie. Nina podróżowała po całej Europie, okazjonalnie także i Ameryce,  choć największym sentymentem darzyła Londyn i to tam wracała najchętniej. Łatwo zrezygnowała z wartości takich jak rodzina i przyjaciele na rzecz swoich sukcesów. Rok temu, nie wiedzieć dlaczego, zaczęła rzadziej pojawiać się na deskach opery. Ograniczyła występy, ale prawdziwym zaskoczeniem było objęcie przez nią posady nauczyciela baletu w St.Cecilii, gdzie zastąpiła odchodzącego na emeryturę profesora. Motywy pozostają nieznane, gdyż o zakończeniu kariery baletmistrzyni nie może być mowy - nadal pojawia się w wartych uwadze londyńskich rewiach.

To zdecydowana i pewna siebie kobieta. Od dziecka lubiła stawiać na swoim - wina najpewniej tego, że była najmłodszą z kuzynostwa - i cecha ta pozostała jej do dziś. Prawdopodobnie dlatego pozostała panną, trudno jej było utrzymać przy sobie jakiegokolwiek mężczyznę; sama również uważała instytucję małżeństwa za gwałt na swojej wolności i niezależności. Cechą przewodnią jej charakteru nade wszystko jest ambicja: po trupach do celu, do wysokiego celu. Nina jest doskonale świadoma własnej wartości, wierząc, że tak jak łucznik, gdy mierzy w niebo, by trafić do tarczy znajdującej się naprzeciw niego, tak panna Reznovna dokona tego, czego pragnie. Jest osobą niezwykle silną psychicznie - trudno ją złamać, przekabacić, zastraszyć, czy przekonać do swoich racji. Mocno trzyma się własnych przekonań, jest wierna własnym ideałom i nigdy nie płynie z prądem. To typ indywidualistki, żelaznej damy i lojalnej sojuszniczki.